T.
Bilgehan Gürlek
Endüstri
Yük. Mühendisi
bilgehangurlek@gmail.com
Üretimin geleceğine hazır
olmadan, salt dijitalleşme ile dönüşüm kervanında yer alabilmek bir hayaldir...
Hızla artan robotlar,
katlamalı üretim, nesnelerin interneti, yapay zeka vb. teknolojik yenilikler beraberinde
üretimi dönüştürecek yeni üretim teknolojileri ve iş modellerini doğurmaktadır.
Genel olarak gelişmiş ülkelerdeki verimlilik artışına dayalı olarak üretim
kesiminden hizmet kesimine iş gücü kaymalarına bakarak üretimin ağırlığının
azaldığı kanısına kapılmak yanıltıcı olur. Üretim tüm ülkelerde “yenilik”lerin
motoru durumundadır: Çin, Almanya, Japonya ve Güney Kore’deki özel kesimce
gerçekleştirilen toplam ar-ge miktarının %80’i tek başına imalat firmalarınca
yapılmaktadır (1).
Üretimin değişen doğası
kazanılması gerekli yetkinlikleri de etkilemektedir. Dünya Ekonomik Forumu (WEF)
girişimince gerçekleştirilen bir proje ülkelerin “geleceğin üretimi”ne hazırolma düzeylerinin ölçülmesi ve değerlendirilmesi
ile üretim dönüşümü’nü ön plana
almaktadır (1). WEF tarafından hazırlanan 2018 yılı proje raporunda, ülkelerin
“geleceğin üretimi”ne hazır olma düzeylerinin belirlenmesine yönelik araçlar ve
bir kıyaslama çerçevesi sunulmakta, ülkelerin önlerinde duran fırsatlara ve
risklere dikkat çekilmektedir.
